22 juni 2018

Aan het eind van het schooljaar voelt het vaak alsof we 20 ballen in de lucht moeten houden, i.p.v. de gebruikelijke 10 ballen. Alsof het ‘gewone’ leven nog niet druk genoeg is: werk, gezin, huishouden, sport, verjaardagen, etc. En dan nu ook nog van alles om het (school)jaar af te sluiten? Of is het om meer vakantiegevoel te krijgen; het gevoel dat iedereen zo graag wil hebben?

De zomerse temperaturen van de afgelopen weken (!) zullen zeker hebben bijgedragen aan het vakantiegevoel. Het gevoel van vrijheid en alle tijd hebben. En toch voelt het vaak zo tegenstrijdig. Dan zit je in dat vakantiegevoel en dan moet er ineens van alles extra: helpen op school, bij schoonmaak én bij uitjes, afsluitende barbecue van de sportvereniging en meer. Het AD had er laatst nog een column over; ouders zijn niet te benijden deze maand.

Ik herken het nog van toen mijn kinderen op de basisschool zaten. Hoe makkelijk is het om in de drukte meegezogen te worden; het normaal te vinden om overal bij te zijn en bij te helpen. Intussen heb ik meer losgelaten. Ik bekijk het meer van een afstand (toegegeven: dat is ook wel makkelijker met oudere kinderen) en vraag me af: wat vind ik belangrijk, wat vind ik leuk? En wat gebeurt er als ik ergens niet naar toe ga of niet aan mee doe? He-le-ma-al niets!

Ja, hoewel, eigenlijk gebeurt er heel veel. Ik ben rustiger. Ik hoef niet zo te haasten en overal aan te denken. Ik doe leuke dingen. En ik heb echt het vakantiegevoel NU – i.t.t. vakantiegevoel hebben omdat het bijna vakantie is. Ik heb het gevoel alle tijd van de wereld te hebben, doordat ik iedere keer opnieuw kies wat ik nu wil gaan doen. Zonder oordeel. Ik kies NU mijn actie én mijn reactie. Ik zit achter het stuur van mijn auto. Ik rijd. En dat is een heerlijk (vakantie)gevoel…