13 november 2018
Overal kun je op dit moment lezen en horen wat de voordelen zijn van wandelen. En jij leest hier waarschijnlijk af en toe over omdat ik dan dergelijke artikelen maar al te graag deel, als wandelcoach én als Mind-Walk-trainer. De voordelen zijn veelbelovend: rust, ontspanning, balans en ruimte zijn zo een paar van de punten die vaak genoemd worden. En dat geldt ook voor mij. Het wandelen is even een rustmoment. Niet denken aan de mail, de telefoon, afspraken, zorgen. Helemaal niets; lekker loslaten. Genieten van het bos of het uitzicht. Lekker de frisse lucht in je longen voelen komen. Het puntje van je neus koud voelen worden. Lachen om de vrolijke hond met zijn gekke sprongen en bekken. Een gezellig praatje maken met andere wandelaars. Heerlijk.
Maar dan komt de bijwerking van wandelen om de hoek kijken. Van een wandeling kun je namelijk ook ruimte krijgen voor flexibel denken, voor het plotseling zien van oplossingen voor ‘je probleem’ en voor het opdoen van ideeën en inspiratie. En dat werkt bij mij op het moment als een tierelier (is dat een officieel woord? – weten jullie dan wat ik bedoel?). Het komt er op neer dat ik tijdens de wandeling heel veel ideeën opdoe; over leuke uitjes voor mezelf, leuke uitjes met het gezin, leuke ideeën voor een thema-wandeling, leuke ideeën voor mindfulness-activiteiten voor de ouder & kind lessen, leuke ideeën voor een flyer of de nieuwe website of andere promotie-ideeën. En het houdt niet op. Het zijn er zoveel dat ik meer dan de helft al weer ben vergeten voordat ik thuis kom (dan zullen die ideeën toch niet zo geweldig zijn geweest ??). Maar dan nog blijven er vele ideeën over. Ik ben een ideeënfontein.
Wauw, leuk, hoor ik je denken. Ja, zeker leuk. Ik word daar heel enthousiast van en kom met bakken energie terug van een wandeling. Maar… die ideeën ‘moeten’ ook allemaal worden uitgevoerd. Voel je de bui al hangen? Ik vind namelijk alle ideeën even leuk. En sommige ‘moeten’ gewoon gebeuren en uitgevoerd worden. En dan ‘moeten’ in de zin van ‘ik wil dit ECHT HEEL GRAAG’. In sommige gevallen bedenk ik nog niet de details, maar plan ik wel alvast de activiteiten en de oefeningen: “als het eenmaal zover is, heb ik vast tijd om de details vorm te geven”. En dat lukt me dan ook wel; maar alleen omdat ik dan weer andere briljante ideeën (al zeg ik het zelf), even opzij zet.
Dit alles betekent dat ik weer veel te veel wil doen op 1 dag. Dit betekent dat ik soms niet weet waar ik zal gaan beginnen. Aan het eind van de dag heb ik veel gedaan, maar ik had nog zo veel willen doen. Dat lijkt bijna op stress?!
En daar is maar één goede oplossing voor: wandelen…!
